خداحافظی با زمان واکنش‌تان چه خواهد بود اگر کسی پیش بیاید و بدون هیچ استعاره و تشبیهی به شما بگوید «زمان وجود ندارد»؟ احتمالاً چند ثانیه‌ای به او خیره می‌شوید، می‌گویید حوصله‌ی شعر ندارید و بی‌تفاوت از کنارش می‌گذرید. اما او اصرار می‌کند. می‌گوید مشغول سرودن شعری درباره‌ی زمان نیست و می‌تواند واقعیت وجود نداشتن زمان را مثل این میز یا آن درخت به شما نشان دهد. حالا چه؟ قضیه جالب می‌شود. احتمالاً می‌ارزد که چند ساعت زمان بگذارید تا بینید آیا ممکن است زمان وجود نداشته باشد. این کاری است که کارلو روولی با شما انجام می‌دهد: چند ساعت زمان بگذارید، کتابش را بخوانید تا قانع شوید زمان وجود ندارد. چه؟ چند ساعت زمان بگذاریم تا ببینیم زمان وجود ندارد؟ آیا چنین چیزی اصلاً ممکن است؟ بله. روولی از تمام یافته‌های مهم فیزیک قرن بیستم استفاده می‌کند و روایتی قانع‌کننده و باورپذیر ارائه می‌دهد که در آن، فیزیک دیگر با مفهوم زمان کار نخواهد کرد: در «واقعیت فیزیکی» دیگر جایی برای زمانی که بر ما می‌گذرد وجود ندارد. زمان احتمالاً باید محصول ادراک انسانی باشد: یک تصور، یک توهم. ساده است: واقعیت‌های زندگی روزمره را در پرتو نور دو نظریه‌ی معتبر فیزیک در قرن بیستم، «نظریه‌ی نسبیت» و «نظریه‌ی کوانتوم»، بازخوانی کنید تا به نتیجه‌ای دیوانه‌وار برسید. به همین سادگی. روولی تنها بر پایه‌ی این دو نظریه‌ی معتبر و واقعیت‌های روزمره، طرحی جنون‌آمیز و هذیانی ریخته و آن‌ را تا حد زیادی ثابت کرده است. چیزی شبیه به جادو: جادوی روولی «فیزیکدان». و تمام این‌ها در کتابی که اگرچه به شدت ساده و قابل‌فهم است اما هیچ‌جا پیچیدگی فیزیک مدرن را فدای ساده‌سازی بیش از حد نکرده است. باز هم چیزی شبیه به جادو: جادوی روولی «نویسنده». نثر صریح و ساده‌ی ترجمه‌ی فارسی این جادو را از خود عبور می‌دهد و مجال مواجهه با دنیای شگفت‌انگیز فیزیک را برایتان فراهم می‌کند. فقط چند ساعت زمان بگذارید تا بدانید «زمان وجود ندارد».